Oorl(ogen)

Gedicht geïnspireerd door te veel denken over oorlog en te beseffen dat de mensen om me heen net zo gemakkelijk het slachtoffer kunnen worden van de mislukkingen van fragiele menselijke samenleving

Ik zie oorlog
In de ogen
Van mensen die ik ken 

Ik spoor hun tranen 
In mijn eenzaamheid 
Ik voel te veel voor hen 

Zij vragen het niet
Ik doe dat ook niet hoor
Maar ik zag al hun gezichten 
En van hun verhalen krijg ik stoor

Als niet precies in actie
Of op geen slagveld
Ogen van mensen die ik houden van 
Had kunnen zijn door oorlog zwelt